_______________________________________________________________________
او خصوصیات دیگری هم دارد که عشق او را در دلها بزرگ میکند :

1- او زیباست که زیبایی آفریده اوست . حسن آن دارد که یوسف آفرید .
(زیبایی را در یک جلوه اش می توان ذوقی معرفی کرد .
اما درواقع زیبایی یعنی هماهنگی استعدادها و اندام های هر چیز با کاری که از آن میخواهند .
با این دید حتی کرم کدو زیباست ؛ چون اندامش با کاری که از او میخواهند هماهنگ است
و با این دید حرف راسل
- من به سهم خودم از اینکه هرگونه زیبایی در کرم کدو بیابم عاجز هستم -
بی اساس میشود. )

2- او کامل است و نقص و نیازی ندارد . و انسان عاشق زیبایی و کمال است .

3- او دهنده است نه گیرنده .
او بخشنده و رحمان است ، اما دیگران مصرف کننده هستند .
او نیازهای مرا از پیش تهیه کرده ، حتی نفت چراغ من را و سوزن خیاطی ام را .

4- او مهربان است و بخشندگی های او از روی عادت و یا سیاست نیست .
به من علوفه نمیدهد که از شیرم بگیرد .
او به من از خودم مهربان تر است .
این حب به نفس ، این غریزه را چه کسی در وجود من نهاده ؟
چه کسی مرا باخودم مهربان کرد ؟
او از من به من نزدیکتر است
و از من به من مهربان تر و از من به من آگاه تر است .(آیه 16 سوره ق)
او درمیان من و دلم فاصله است (آیه 24 انفال)
او مرا باخودم آشتی داد و مرا با خودم آشنا کرد.

5- او بهترین دوست است که میدهد و نمیگیرد و پرورش هم میدهد
و من هم محتاج انس و دوستی هستم .

با این شناخت ها هم او را می یابم و هم به او دل می بندم
که من دلداده زیبایی و کمال و اسیر محبت و احسان و محتاج دوست و رفیق هستم ...

مسئولیت و سازندگی ص 146